Karşılaşma bittiğinde kenarda ekibiyle sevinç yumağı olan Tedesco’nun galibiyeti kutlama hali görülmeğe değerdi.
Maçın ne için oynandığının farkında olmayan veya bilmeyen biri için bu görüntünün karşılığı çeyrek ya da yarı finale kalmış bir takımın teknik ekibinin sevinç hali olurdu ancak!
Stuttgart Tedesco’nun çok yakından tanıdığı bir şehir ve onun takımı olduğundan kuşkusuz bu galibiyet anlamlı bir yere oturuyor olabilir ancak geçtiğimiz sezonu liderin epeyce puan gerisinde kapatmış önceki sezonlardaysa küme düşme potasında oynamış bir takımı gözümüzde bu kadar büyütmek çok da gerçekçi durmuyor.
Evet, Avrupa Kupalarında ilk ve öncelikli hedef ne yaparsan yap 3 puanı al şeklinde özetlenebilir.
Günümüzde maç sayıların artması nedeniyle bu karşılaşmaların takımların performanslarını çok fazla etkilediklerini, bir kısmının rotasyonlu kadrolarla sahaya çıkma tercihleri yaptıklarını biliyoruz.
Fenerbahçe de Lig ile Avrupa’da zaman zaman farklı oyuncular kullanıyor; hatta mecburiyetinde kalıyor diyebiliriz.
Bir gün önce Galatasaray’ın Şampiyonlar Ligi’nde evindeki üst üste ikinci maçında galibiyete nispeten farklı skorla daha rahat ulaşmış olması ister istemez iki ezeli rakibin performanslarını da teraziye koyarak kıyaslatıyor bize.
Galatasaray gole olan yatkınlığının bu kadar kuvvetli olmasında Osimhen’in büyük katkısı olduğunu söyleyebiliriz.
Belki de Fenerbahçe’yi Galatasaray’dan ayıran en önemli fark da bir anlamda burada düğümleniyor.
Dünkü maçta En Nesyri de sahada oldukça geniş alanda mücadele etti; hakkını teslim etmek gerekiyor. Ancak iyi niyet, mücadele azmi ve çaba bir yere kadar etki ediyor veya önemli oluyor.
Çünkü bir forvet oyuncusundan esas beklenenin gol olduğu hesaba katıldığında oyuncu bu anlamda fazlasıyla etkisiz kalıyor.
Bodo karşısında Osimhen’in golleri kendisinin kimi yerde yoktan var ettiğini göz önünde bulundurulduğunda etki/katkı unsuruyla neyi anlatmak istediğim biraz daha iyi anlaşılacaktır.
Fenerbahçe’de hala çok önemli bir seviyede kaliteli ve isabetli pas sorunu olduğunun bir kere daha altını çizmeliyiz.
Fenerbahçe rakibine topu bırakarak %65’e %35 ile oynadığı karşılaşmayı toplamda %69 isabetli 181 pas ile tamamladı.
Bu oran benim uzun zamandır gördüğüm en düşük isabetli pas sayısıydı.
Belki yine düşük sayıda pasla maçı tamamlayabilirsiniz ancak isabet oranının en azından %80’ler seviyesinde kalmasına dikkat etmek gerekiyor.
Fenerbahçe’nin üst üste 3 pası tamamlama becerisinden oldukça uzak kaldığını da belirtmemiz gerekiyor.
Defansif anlamda oldukça zorlandığı bir karşılaşma oynadı Fenerbahçe.
Maçın sarı lacivert takım adına en iyisi ve etkilisinin yine Skriniar olması üç aşağı beş yukarı nasıl bir maç olduğunu da bize anlatacaktır.
Ne Kerem ne Nene Fenerbahçe’nin kanat organizasyonlarını geliştirmede etkin birer rol oynayabildiler.
Asensio Szymanski’nin Alvarez da Fred’in ilk geldikleri sezon yakaladıkları çizgiye ulaşabilmiş değiller.
Geriden oyun kurma konusunda ne kadar ısrarcı olursa olsun Fenerbahçe’de topun her seferinde Ederson’a geri dönmesi tam bir kısır döngüye çeviriyor işin şeklini.
Ederson’un 9/26 uzun pas isabetiyle oynaması Fenerbahçe’nin geriden nasıl çıkmaya çalıştığının tipik bir göstergesidir.
Yine Fenerbahçe’nin isabetli 181 pas sayısından 21’ini Ederson’un yapması da başka düşündüren bir veri olarak istatistik kâğıdına not olarak eklendi.
Evet, Tedesco’nun da belirttiği gibi zor bir maçtı.
Zaten hangisi kolay ki?
Karagümrük, Alanya, Kasımpaşa maçları mı daha kolay?
Yıllardır hiç olmadığı kadar futbol bakımından Fenerbahçe’nin bu kadar düşük performans sergilediğini görüyoruz.
Bu karşılaşma için de sadece 3 puanlık bir maçtı, diyebiliyoruz.
Maçın hakemi de evlere şenlikti. UEFA bu hakemleri çok arıyor mu gerçekten merak ediyorum.
Kaynak : http://www.milliyet.com.tr/skorer/uzay-gokerman/3-puanlik-bir-mac-7470011
